Nyhenden om den vakre storhendinga om eidsfjord turen, fekk meg og andre mennesker til å bløyma. I byrjinga reiste me med buss, som var ein kjekk oppleving. Naudsynlegvis hadde me det artigt! Turen var prega av omsut og bjartsyn. Ei stund seinare hadde me alle kjærleik på staur. Desverre fekk ein ikkje ha me seg pc på turen, så ein kunne ikkje bruke Microsoft programvaren, eller ''Småmjuk'' som ein kan kalla da. Ei stund etter det, skulle ein gå i grupper for og gjer oppgåver, og då måtte ein være aktsemd skal eg sei deg! Me klara heldegvis å vinna, men forda om følte eg ei ufullverde. Om kvelden kunne ein vera lenge ute, men ikkje utan løyve, for då blei det ikkje tilfredstilling. Neste dag sku me alle på Kjeåsen ''der ingen sku tru, at nokon kunne bu''. Veikskap var ein følelse ein ikkje kunne framdela med andre. Sjølv om lærarane sa at det kunne bli ganske hardt oppover bakkane, oppmode dei til oppseding. Ein kunne sjå mange stålstutar nedeins med fjorden me gjekk ifrå. Like etter reiste me alle heimetter, med godhug og velvilje, for me var alle gode kjeraldar.
Me pratast seinare.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar