Ein ny generasjon av kunst!

Motiv: Biletet viser ein heilt grå bakgrunn. Målaren, Jackson Pollock, har så vidare dryppet maling på lerretet og brukt kvit og svart som hovudfarge. Han har etterpå blanda og lekt med fargene, blanda inn blå og hint av grønn. Mesteparten av bildet er ganske likt, men dette er typisk action painting.

Komposisjon: Linjene i dette biletet er ikkje rette i det heile. Ein kan lett sjå at det einaste denne mannen har gjort, er å dryppa maling på lerretet, og å blande kalde fargar.

Fargar og lys: Man kan lett sjå at Jackson Pollock, er sterkt preget av vinteren i dette tilfellet. Med sine mørke farger, og avslappande blå fargar, gir dette bildet ett unikt preg. Dette er kva ein kallar for abstrakt, sidan det eigentlig ikkje er noko figurativt i det heile med dette bildet. Kvitfargen har han fått til å ligna på snøflak, noko som i min meining er ganske spennande. Ein kan lett tru at alt dette er ganske tilfeldig, men det er det ikkje. Du har sett at han med vilje ikkje brukar så mykje svart i biletet, fordi det er så dominerande. Kvitfargen er ganske dominerande i dette biletet synast eg, og gjer biletet enda meir liv, og blir generelt sett kjekkare å sjå på.

Tittel: Number 1. Dette er ein tittel for masseproduserte varer, noko som eg synast er hysterisk ironisk. Mange bilder går ann å kopiere og forfalske, men det er nærmast sagt umulig å gjere med eit av Jackson Pollock sine bilder. Dette er fordi det er uhyre vanskeleg å kopiere dei forskjellige malingsdryppa hans, og den enorme tida det tok å lage disse bildane.

Tilskodaren: Ein må kanskje veta littegrann om kunsthistorien for å forstå dette bildet her. Dette er fullstendig originalt, fordi da hadde rett og slett aldri blitt gjort før, derfor er dette hovudgrunnen til at biletet blei så poulært, i likheit med dei andre bileta han laga.

Konklusjon: Biletet både provoserte, og inspirerte mange kunstnara, og laga ein heilt ny sjanger som blei med kunsthistoria. Og det var ikkje berre det at det var nytenkjande. Det var faktisk ganske bra laga av Jackson Pollock, og ein kan sjå at han har lagt mange dagars arbeid ned i maleriet. 

Amicizia

Fotball er ein sport. Det handler om å sparka ein ball i eit nett, men sjølvsagt er spelet mykje djupare og sterkare enn det. Mange meiner at fotball, det er ein nasjonalitetssport. At det ikkje er vanlige mennesker i eit lag som spelar, men at dei forskjellige stadane og landa krigar mot kvarandre i ein kamp om kvem som er best.  Derfor er det ein stor mengde folk som har dedikert livet sitt til fotball, og vil oppleva alt da har å tilby.

Med alle sporter er det fans, og så er det alltid fans som vil gjera alt for å støtta laget sitt, og heia dei fram til seier. Men å blanda gal lidenskap, med innflytelse fra utruleg mange mennesker, er farleg. Og når ein og blandar alkohol inne i biletet, kan det oppstå vold og ofte drap i slike samanhengar.

Eit av dei mest beryktede er ''The Heysel Stadium Disaster'', der 39 mennesker blei drepen, og over 600 skadd. Kampen var mellom Juventus, Italia, og Liverpool, England. Dette bildet som er vist ovanfor, er eit minne til menneska som vart drepen og såra, og blei tatt 25 år etter hendelsen. Dette biletet viser publikum stave ut ordet Amicizia, som betyr ''Vennskap''.

Biletet viser at menneska kan læra av sine feil, og retta opp i dei. Etter denne hendelsen, har det såkalla ''Hooliganism'', nesten ikkje vore til stades.

54 millioner kroner godt brukt!

Kongen av Bastøy. Mine forhåpningar for denne filmen var ikkje noko stor, sidan eg trudde det ville bli ein alminnelig, og kjedeleg skrekkfilm, etter at nokon sa at den var ganske ''sterk'', tenkte eg at den ville være proppfyllt med billige skremslar og uverkelg historie. Eg unnlata å få noko som helst informasjon eller visualisering av filmen før eg såg den, så eg visste absolutt ikkje kva filmen handla om i da heila. 

Men det som skjedde var at eg fekk oppleva ein overraskande god film, med gode skodespelara, bra setting, og flott kameraarbeid! Mykje av det som gjorde filmen bra, var måten direktøren klara å få meg og alle andre i salen med på dei gode si side. Mange syntest kanskje at det tok for lang tid før filmen faktisk kom til sitt klimaks, men for min del var alt det som skjedde før ekstremt viktig for å gje deg eit perspektiv om korleis dei gjorde ting på øya Bastøy. 

Viss ein har litt peiling på kameraer og film, ser ein etter ei stund at filmen har tatt i bruk CinemaScope. Dette gjer filmen eit gammaldags preg, som passer fint til 1915 - miljøet som filmen utførar på eit mesterleg vis. Skodespelar prestasjonar av gode og kjente skodespelarar, er som vanleg godt utført. Men dei som verkeleg utgjør noko stort er nykommarane. Hovudpersonen, Erling, blir spelt av det ein først trur er ein amatør aktør, men ein innser raskt at denne personen er meget profesjonell. Han frambringer ein troverdig og interresant karakter, som viser sterkt ein mann som har gått gjennom ein del til tross for sin unge alder. Den andre hovudpersonen, Olav, som hjelper Erling med sine handlinger, spelar ein meget dynamisk person, og utvikler seg fra ein regel følgjar, til ein person som ser alt det gale med Bastøy, og velgjer å gjera noko med det. Denne prestasjonen likar eg mykje. 

Slutten er sterk, og viser slåssing, angrep på politi, og nesten drap. Opprøret blir brote ned ganske raskt av armerte menn som dei ikkje klarar å slåss imot, som gjorde meg og mange andre ganske sure, men ein kan ikkje endra på denne mørke historien. Slutten av filmen er ganske dramatisk, og minner altfor mykje om den internasjonale storfilmen, Titanic. 

Alt i alt er det ein svær film som byr på store gleder, sterke scener, og tristhet. Det var også ei stor gleda og sjå filmen med andre mennesker, sidan på slutten heia nærmast alle i salen på ungdommane som kjempa mot urettferdighet!

God film, gode skodespelara, og god setting. Men ikkje perfekt, sidan filmen minnar ganske sterkt om andre ''fengselsfilmar''. Eg gjer han ein god 5'ar.

-Martin Leigland